Фәния Сәлахова иҗаты

Берәүгә

Көн-төн акча суга,
Һаман җитми аңа!
Кеше хакы дими,
Үзе тир түкми,
Читләр көченнән файдалана.

Тыңлап торсаң, әгәр,
шул ук адәм,
Башка кешеләргә караганда,
күбрәк зарлана.

-Мине генә кояш урап уза! - ди ул. -
Көлтә нурын сибеп җылытмый!
Миңа гына бәхет ачкычларын
Төшермәгән күктән болыт! - ди.

Канәгать түгел ул якты көннән,
Туган-тумачадан ваз кичкән.
Бер уйлап карасаң, бу тормышта
Нәрсәгә генә бу адәм ирешкән?

Көннәрең - төн, - диеп уфтанганчы,
Чит язмыштан гыйбрәт алгала.
Кемдер, әнә, төнлә ай яктысын күреп,
- Нинди якты!
Инә сапларлык! - дип куана.