Әнигә җыр – минем догам ул

Әнием Хәдичәгә

Шатландырмый, ник соң шатландырмый,

Нәрсә булды зәңгәр таңыма.

"Әниең вафат",-ди телеграмма,

Барып җитми, җитми аңыма!

Таң беленгәч кенә төштә күрдем -

Гармун иде әни кулында.

Сандугачлар тынып калган иде

Моңга әсирләнеп юлында.

Табигать! Ник һаман елмаясың"!

Йөрәк сызлый, булдым мин ятим.

"Әни" дигән иң кадерле сүзне

Я әйтегез кемгә соң әйтим?

Гүр суыгы алды, җаным туна -

Зур кайгыны басмый күз яше.

Җил талпынып алды, болыт дәшеп,

Яшем белән акты "күк яше".

Әни, ятимә итеп китәсең,

Алып китмә күңел җылыңны -

Кайнарлыгы,йөрәгемне чорнап,

Җиңеләйтер гомер юлымны.

Калдырыгыз минем ялгызымны

Түгәрәк күл, тыңла - шаһит бул.

Изге фәрештәкәй, син язып бар.

Әйкәннәрем - изге догам.